Volgens de Hoge Raad kunnen antikraakpanden en leegstandswetwoningen ook onder de verhuurderheffing vallen. Een gemeente moest daarom over 62 anti-kraakwoningen en 30 tijdelijk bewoonde leegstandswetwoningen verhuurdersheffing betalen.
Hof Den Bosch oordeelde dat bij het civielrechtelijk huurbegrip moet worden aangesloten en dat zowel de anti-kraakwoningen als de leegstandwetwoningen tot de heffingsgrondslag voor de verhuurderheffing behoren. De objectieve criteria zijn bepalend voor de vraag of er al dan niet sprake is van een ‘voor verhuur bestemde woning’ als bedoeld in artikel 2, onderdeel a, van de Wet verhuurderheffing. Het hof is van oordeel dat er in ieder geval sprake is van een ‘voor verhuur bestemde woning’, als het betreffende anti-kraak- of leegstandwetobject op de peildatum feitelijk wordt verhuurd. Dit is het geval ten aanzien van beide objecten. Het doel dat de eigenaar van de desbetreffende woningen heeft met het eigendom en de verhuur van de woningen (bijvoorbeeld op termijn bestemd voor afbraak of tegengaan van verloedering of vandalisme) doet dan niet ter zake en het gegeven dat er sprake is van tijdelijke verhuur doet aan dit oordeel evenmin af. De Hoge Raad onderschrijft het oordeel van het hof. Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat niet alleen op de peildatum daadwerkelijk verhuurde woningen tot de categorie woningen behoren die de wetgever voor ogen stond met het criterium ‘voor verhuur bestemd’, maar ook woningen die op de peildatum leeg staan maar wel (voor een bepaald bedrag) te huur worden aangeboden. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.
Bron: HR 17-08-2018

Agrarische ondernemers die hinder hebben ondervonden van de droogte en daardoor in betalingsproblemen zijn gekomen kunnen uitstel van betalen vragen bij de Belastingdienst.
Een onderneming die buiten haar schuld om in tijdelijke liquiditeitsproblemen is gekomen, kan de ontvanger vragen om uitstel van betaling voor de omzetbelasting, loonbelasting of inkomstenbelasting. Dit is nu het geval bij boeren en tuinders die door de droogte tijdelijk in liquiditeitsproblemen zijn gekomen.
Voor dit uitstel geldt wel een aantal voorwaarden. De agrarische ondernemer moet aan de hand van een door een derde opgestelde verklaring aannemelijk maken dat:

het gaat om werkelijk bestaande betalingsproblemen;
die betalingsproblemen van tijdelijke aard zijn;
die betalingsproblemen vóór een bepaald tijdstip zullen worden opgelost; en
dat er sprake is van een levensvatbare onderneming.

Let wel: de ontvanger zal zeker geen uitstel van betaling verlenen als voor de belastingschuld waarvoor uitstel is gevraagd al kort uitstel van betaling is verleend. Ook kan de Belastingdienst bij het verlenen van uitstel nadere voorwaarden stellen.
Bron: LTO, 14-08-2018

Als een dga borg staat voor de schulden van zijn bv en een eventueel verlies uit deze borgstelling fiscaal wil aftrekken, zal hij aannemelijk moeten maken dat hij niet alleen als aandeelhouder heeft gehandeld. Hij zal dit niet aannemelijk kunnen maken als alle mogelijke zekerheden ten gunste van de bank zijn gesteld.
Een dga was bereid borg te staan voor een kwart van een borgstellingskrediet dat een bv, waarvan hij indirect alle aandelen hield, was aangegaan. De kredietverstrekker, een bank, bedong verder dat de bv hoofdelijk aansprakelijk was. Daarnaast bedong de bank een hypotheekrecht op het bedrijfspand van de bv en een pandrecht op alle goederen van de bv Daardoor was er niets meer aan zekerheid te stellen voor de dga. Bovendien viel het krediet onder de regels voor borgstelling MKB-kredieten. Dat betekent dat dit krediet een hoog risicoprofiel kende. Ten slotte had de dga geen borgstellingsprovisie bedongen. Rechtbank Den Haag komt daarom tot het oordeel dat een onafhankelijke derde onder deze omstandigheden nooit borg zou staan, zelfs niet tegen een hoge maar winstonafhankelijke vergoeding. De dga kan daarom de afwaardering van zijn regresvordering op de bv niet aftrekken.
Bron: Rb. Den Haag 23-05-2018 (publ. 10-08-2018)

Tussen 2006 en 2016 is het gemiddelde besteedbare inkomen van tweeverdieners gestegen, terwijl het voor eenverdieners met partner en eventueel gezin in diezelfde periode afnam.
In 2016 was het gemiddelde besteedbaar inkomen van tweeverdieners, het inkomen na aftrek van belastingen en premies, ruim 5% hoger dan in 2011. Bij eenverdieners was dat met bijna 1% afgenomen. Het inkomen is hierbij gecorrigeerd voor de grootte en samenstelling van het huishouden. Ook in de periode 2006-2011 kenden de tweeverdieners een groei (+1,5%), bij de eenverdieners was er een afname van 2%. In verband met een herziening van de statistische gegevens is het niet mogelijk een doorgaande ontwikkeling te laten zien tussen 2006 en 2016.
Het gaat in dit onderzoek om paren waarvan tenminste een van beiden inkomen uit werk heeft, eventueel aangevuld met bijvoorbeeld een uitkering of inkomen uit vermogen. In 2016 waren er 2,9 miljoen van dergelijke paren, van wie er 2,3 miljoen tweeverdieners waren. Bij 610.000 paren verdiende een persoon het inkomen. Er zijn dus bijna vier keer zoveel twee- als eenverdieners. In 2006 waren er drie keer zoveel twee- als eenverdieners.
Het gemiddelde inkomen nam bij tweeverdieners met kinderen het meest toe in de periode 2011-2016, namelijk met 6%. Ook in de vijf jaren daarvoor groeide hun inkomen het sterkst.
Wanneer niet wordt gecorrigeerd voor het type huishouden, hebben eenverdieners op jaarbasis gemiddeld 46.000 euro te besteden en tweeverdieners 60.000. Tweeverdieners met kinderen hebben met 64.000 euro het meeste te besteden, gevolgd door de tweeverdieners zonder kinderen (53.000 in 2016). Van deze laatste groep werken betrekkelijk vaak beide partners voltijds. Wanneer wel rekening wordt gehouden met de grootte van het huishouden, zijn tweeverdieners zonder kinderen qua inkomen dan ook het welvarendst.
Bijna 15% van de 358.000 eenverdieners met kinderen geeft aan moeilijk rond te kunnen komen. Dat is ruim 2 keer zo vaak als tweeverdieners met kinderen. Ook wanneer er geen kinderen zijn, melden eenverdieners vaker financiële problemen dan tweeverdieners.
Bron: CBS 8-08-2018

Volgens Hof Arnhem-Leeuwarden had de Nederlandse werkgever met de door hem ingeschakelde Poolse en Moldavische bedrijven moeten afspreken dat de chauffeurs het loon van de cao Beroepsgoederenvervoer zouden betalen.
De werkgever maakte bij zijn transportwerkzaamheden gebruik van aan hem gelieerde ondernemingen in Polen en Moldavië. De Poolse en Moldavische chauffeurs die vanuit deze ondernemingen worden ingezet, ontvangen niet het loon dat verschuldigd is op grond van de cao voor het Beroepsgoederenvervoer. De FNV had onder meer betaling van het cao-loon gevorderd en naleving van rij- en rusttijden. Drie werknemers die bij de werkgever in dienst zijn geweest maakten aanspraak op achterstallig loon, omdat de werkgever hen niet meer inschakelde voor overuren. De kantonrechter had deze vorderingen grotendeels toegewezen.
In hoger beroep oordeelt het hof dat voldoende is komen vast te staan dat de werkgever vanaf 2016 de werknemers, anders dan andere werknemers, niet meer heeft ingezet voor overuren. Dat is in strijd met goed werkgeverschap. De werknemers hebben daarom recht op vergoeding van de schade die zij daardoor hebben geleden. Ook het beroep van FNV op de bedingplicht uit de cao, inhoudende dat de werkgever in overeenkomsten van onderaanneming, die vanuit zijn vestiging in Nederland worden uitgevoerd door buitenlandse werkgevers, moet afspreken dat deze werkgevers aan hun werknemers het cao-loon zullen betalen, wanneer dat voortvloeit uit de Detacheringsrichtlijn, slaagt volgens het hof. Gebleken is dat er een zodanig nauwe band is tussen het werk van de chauffeurs en het Nederlandse grondgebied dat gezegd kan worden dat de Poolse en Moldavische chauffeurs op het Nederlandse grondgebied aan de werkgever ter beschikking zijn gesteld. De betreffende buitenlandse ondernemingen vervulden feitelijk geen rol bij het chartervervoer, maar dit werd geregeld door de Nederlandse werkgever. Het hof wijst de vordering van FNV uit hoofde van de Rij- en rusttijdenverordening af, omdat niet de werkgever, maar de Poolse en Moldavische werkgevers deze verordening jegens hun chauffeurs moeten naleven.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden 31-07-2018