Wanneer iemand een klacht indient tegen een bank, waarvan hij zelf geen product of dienst afneemt, kan KiFiD de klacht niet behandelen.
Het KiFiD behandelt financiële klachten van consumenten en klachten van kleinzakelijke ondernemers over hun zakelijke krediet of alternatieve financiering aan de hand van Reglement Geschillencommissie Financiële Dienstverlening. Daarbij moet de indiener van een klacht zelf klant zijn van de financiële dienstverlener tegen wie de klacht is gericht. Eveneens moet de financiële dienstverlener aangesloten zijn bij het KiFiD.
Een vastgoedstichting biedt particulieren de mogelijkheid te beleggen in vastgoed door middel van de uitgifte van vastgoedobligaties. Een particulier besluit na informatie van de stichting te hebben ontvangen eind 2015 vastgoedobligaties ter waarde van € 200.000 aan te schaffen. Het bedrag van de obligaties stort de particulier op de rekening van de vastgoedstichting bij de Volksbank. Eind januari 2016 koopt de particulier wederom door de stichting uitgegeven vastgoedobligaties en maakt daartoe € 100.000 over naar dezelfde bankrekening. Begin mei 2017 verklaart de rechtbank de stichting failliet. Vervolgens beklaagt de particulier zich bij het KiFiD omdat de Volksbank als bank van de vastgoedinvesteerder haar zorgplicht zou hebben geschonden.
De particulier vordert dat de Volksbank wordt veroordeeld tot een schadevergoeding van € 300.000 en te vermeerderen met wettelijke rente en kosten van rechtsbijstand. Volgens de particulier heeft de Volksbank onrechtmatig gehandeld en haar zorgplicht geschonden door toe te laten dat de stichting bij haar een bankrekening aanhield zonder te beoordelen of die stichting vergunningplichtige activiteiten verrichtte en daarvoor de vereiste vergunning had.
De Geschillencommissie komt echter aan een inhoudelijk oordeel niet toe. Zij stelt vast dat de klacht niet gaat over een product of dienst die de Volksbank aan de particulier heeft geleverd. De particulier had wel een overeenkomst met de vastgoedstichting, maar niet met de Volksbank tegen wie de klacht is gericht.
In lijn met eerdere uitspraken oordeelt de Geschillencommissie dat een klacht niet-behandelbaar is als de indiener van een klacht zelf geen afnemer is van een product of dienst van de financiële dienstverlener tegen wie de klacht is gericht.
Bron: KiFiD 12-09-2019

Een werknemer berokkent zijn werkgever met het sluiten van lenings- en derivatenovereenkomsten ernstige schade. Daar dit te wijten was aan zijn roekeloze werkwijze, stelt de werkgever hem hiervoor aansprakelijk. Deze aansprakelijkstelling kan volgens Rechtbank Den Haag leiden tot negatief loon, mits de werknemer ook daadwerkelijk betalingen doet uit hoofde van deze aansprakelijkstelling.
Een man was in het kader van zijn dienstbetrekking bij een stichting bevoegd om namens deze stichting geldleningsovereenkomsten en derivaatcontracten met banken te sluiten. Bij het afsluiten van derivaten maakte de man gebruik van de diensten van een soort tussenpersoon. Deze tussenpersoon ontving van een aantal banken een vergoeding als de stichting een derivaat afsloot. De tussenpersoon betaalde een deel van deze vergoeding aan de man door. Na verloop van tijd kwam de stichting achter deze gang van zaken. Zij constateerde dat zij voor de derivaten te veel had moeten betalen. De stichting ontsloeg de man op staande voet en stelde hem aansprakelijk voor de geleden schade.
Rechtbank Den Haag ziet een verband tussen de dienstbetrekking en de aansprakelijkstelling. De stichting heeft immers schade gelden door de (roekeloze) manier waarop de man zijn dienstbetrekking uitvoerde. In beginsel leidt de aansprakelijkstelling daarom tot negatief loon voor de man. Hij blijkt echter in de periode waarover de zaak gaat nog niets te hebben betaald aan de stichting. Daarom is in dat jaar nog geen sprake van negatief loon. Wel kan hij zijn schuld uit hoofde van zijn aansprakelijkheid toevoegen aan zijn schulden in box 3.
Bron: Rb. Den Haag 13-06-2019

Er zijn steeds meer 65-plussers met betaald werk: in 2018 waren het er 255.000. Vooral de arbeidsparticipatie van 65-jarigen is flink toegenomen: ruim 1 op de 3.
In 2003 waren er 75.000 werkende 65-plussers, en had 1 op de 10 mensen van 65 jaar betaald werk. In 2018 is het aantal werkende 65-plussers opgelopen tot 255.000. De meesten van hen zijn jonger dan 70 jaar, maar in 2018 waren er ook 88.000 70-plussers aan het werk.
De groei van het aantal werkende 65-plussers komt deels door vergrijzing van de bevolking. Het totaal aantal 65-plussers nam sinds 2003 met bijna de helft toe, van 2,1 miljoen naar 3,2 miljoen. Dit weegt echter minder zwaar mee dan de toegenomen arbeidsparticipatie van 65-plussers. Hun arbeidsdeelname is in dezelfde periode namelijk meer dan verdubbeld. De participatie van 65-jarigen is het meest gestegen: in 2018 had ruim 1 op de 3 betaald werk, in 2003 was dat nog 1 op de 10. Vooral na 2015 nam de participatie van 65-jarigen toe. Dit heeft te maken met de AOW-leeftijd die stapsgewijs is verhoogd tot 66 jaar in 2018.
Werkende 65-plussers hebben in toenemende mate een vaste baan. In de periode 2003-2018 nam het percentage dat werkt als werknemer met een vaste arbeidsrelatie toe van 16 naar 30%. Deze toename deed zich vooral na 2014 voor. Het percentage flexibele werknemers en ook het percentage zelfstandigen nam de laatste jaren juist af.
Onder 65- tot 70-jarigen zijn werknemers inmiddels in de meerderheid. De meeste 70-plussers met betaald werk zijn werkzaam als zelfstandige, in verreweg de meeste gevallen zonder personeel. Zij werken ook relatief vaak in een kleine deeltijdbaan. De werkende 65- tot 70-jarigen hebben veel vaker een grote deeltijdbaan of werken voltijd.
Bron: CBS 21-03-2019

Op 1 januari 2020 wordt premiedifferentiatie WW, onderdeel van de Wet arbeidsmarkt in balans (Wab) in werking. Het ministerie van SZW heeft een kennisdocument gepubliceerd dat hier nader op ingaat.
Op basis van de Wab betalen werkgevers vanaf 1 januari 2020 een lage WW-premie over het loon van werknemers met een vaste arbeidsovereenkomst. Voor alle overige dienstverbanden moet de werkgever een hoge WW-premie betalen.
Soms moet de werkgever met terugwerkende kracht alsnog de hoge premie betalen. Bijvoorbeeld als achteraf blijkt dat een werknemer met een vast contract in een kalenderjaar de overeengekomen arbeidsduur met meer dan 30% heeft overschreden.
In de praktijk is het veelvoorkomende vraag wanneer welke premie verschuldigd is. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft daarom een kennisdocument gemaakt. Dat gaat nader in op de nieuwe wet- en regelgeving met betrekking tot premiedifferentiatie WW.
Bron: AWVN.nl, 10-9-2019

Twee op de vijf werknemers vindt zijn of haar baan niet nuttig en haalt er daarom weinig tot geen voldoening uit Dit blijkt uit onderzoek van de Reputatiefabriek. Opvallend is dat maar zestien procent van de werknemers die niet tevreden is, actief op zoek is naar een andere baan.
Het onderzoek is gehouden onder 1.000 willekeurige, maar wel werkende, respondenten.
Zo’n 20% van de deelnemers verveelt zich wel eens op werk. Deze werknemers vinden dat zij meer kennis en vaardigheden hebben dan nodig voor het huidige werk.
De deelnemers geven aan zich zinvol te voelen als zij op hun werk hun kwaliteiten volledig kunnen inzetten, impact hebben en de mogelijkheid hebben om te groeien. Zo denkt 52% van de deelnemers meer plezier te hebben in hun werk als zij zinvol werk doen, 45% denkt efficiënter te zijn en 40% denkt zelfs overall gelukkiger te zijn.
Om zich toch zinvol te voelen geeft 35% van de deelnemers aan vrijwilligerswerk te doen. Zij hebben zich vrijwillig aangemeld en besteden gemiddeld zo’n 4,5 uur per week aan vrijwilligerswerk. Zij houden zich dan voornamelijk bezig met het organiseren van activiteiten (55%), besturen (28%) en de administratie (18%).
Bron: Managersonline.nl 11-09-2019