Sluit een werkgever een verzekering af voor zijn werknemers, dan zijn de eventuele uitkeringen hieruit in principe belast. Dit is echter niet het geval indien de werkgever bij het afsluiten van de polis niet heeft gehandeld als werkgever.
Een lid van de vrijwillige brandweer raakt tijdens bluswerkzaamheden gewond. Aan het ongeval houdt hij blijvend letsel over. Hij ontvangt vervolgens letselschade-uitkeringen uit een ongevallenverzekering die op grond van een cao door de veiligheidsregio, de organisatie die verantwoordelijk is voor de brandweer, was afgesloten. Volgens de Belastingdienst zijn deze uitkeringen belast loon. De man stelt dat deze uitkeringen maatschappelijk niet worden gezien als beloning en dus geen loon vormen.
Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat vergoedingen die niet naar algemene maatschappelijk opvattingen als beloningsvoordeel worden ervaren toch tot het loon kunnen behoren. Dit is het geval als de gerechtigde zulke vergoedingen ontleent aan een rechtspositionele regeling of afspraken in de arbeidsovereenkomst. Deze situatie doet zich hier voor. Maar hier is eveneens sprake van een uitzondering op de hoofdregel. De veiligheidsregio heeft namelijk de ongevallenverzekering niet in haar hoedanigheid van werkgever afgesloten, maar als uitvoerder van haar publieke taak: het beschermen tegen risico’s van rampen en crises. Dit blijkt mede uit de omstandigheid dat de polisdekking uitsluitend ziet op activiteiten die betrekking hebben op de (in)directe brandweertaken. De rechtbank oordeelt daarom dat de letselschade-uitkeringen in dit geval geen belast loon zijn.
Bron: Rb. Noord-Nederland 3-09-2019 (publ. 8-10-2019)

In 2018 zijn er in totaal 160.000 klachten binnengekomen bij aanbieders van verzekeringen. De klachten betroffen zowel particuliere als zakelijke verzekeringen. Het merendeel van de klachten betreft de twintig grootste aanbieders. Bijna de helft van de klachten had betrekking op zorgverzekeringen.
Voor het eerst hebben aanbieders van verzekeringen aan AFM een rapportage gestuurd van de klachten die bij hen binnenkomen. Deze klachtenrapportage geeft het aantal geregistreerde klachten per fase van de dienstverlening weer. De klachtenrapportage zegt niets over of een klacht gegrond was en hoe deze is afgehandeld. De rapportage betreft aanbieders van verzekeringen met een Nederlandse vergunning en buitenlandse aanbieders met een bijkantoor in Nederland.
Het merendeel (90%) van alle 160.000 unieke klachten bleek afkomstig van 20 van de 178 verzekeraars, die qua premieomvang en aantal polissen de grootste van alle marktpartijen zijn. Bijna de helft van het aantal gerapporteerde klachten was afkomstig uit de (grootste) deelmarkt zorg. Daarna volgen de deelmarkten schade (58.000 klachten) en leven (27.000 klachten).
Deze eerste rapportage fungeert als een nulmeting. De AFM zal aanbieders van verzekeringen elk jaar vragen om informatie over lopende, ontvangen en afgesloten klachten te rapporteren. De jaarlijkse klachtenrapportage moet AFM helpen bij het efficiënter en effectiever maken van het toezicht. AFM zal de gegevens ook delen met de Europese pensioen- en verzekeraarstoezichthouder EIOPA voor het jaarlijkse Consumer Trends Report.
Bron: AFM 3-10-2019

De gemachtigde van een dga meldt aan de Belastingdienst dat in een bepaald jaar is besloten tot kwijtschelding van de rente die de dga verschuldigd was over een lening van zijn bv. Volgens de dga was dit echter in een later jaar, maar hij laat het na dit met bewijsstukken te onderbouwen. als hij van mening is dat de kwijtschelding in een ander jaar heeft plaatsgevonden.
Een dga had in 2014 een schuld van € 5,1 miljoen aan zijn bv. Die bracht € 54.940 aan rente over die schuld aan haar dga in rekening. Deze rente bleef de dga in eerste instantie schuldig, later schold de bv de rente kwijt. In geschil bij Hof Den Haag is of de kwijtschelding kwalificeert als inkomen uit aanmerkelijk belang. Het hof oordeelt dat de dga een regulier voordeel uit aanmerkelijk belang heeft genoten als het besluit tot kwijtschelding in 2014 is genomen.
De brief van de gemachtigde van de dga vermeldde dat in 2014 het besluit tot kwijtschelding was genomen. De dga stelt echter dat het besluit in 2016 is genomen. Het hof vindt dat de dga deze stelling nader had moeten onderbouwen met stukken. Dat heeft de dga niet gedaan. De dga vindt voorts dat de inspecteur niet kan navorderen, omdat deze niet over een nieuw feit beschikt. Het hof verwerpt deze stelling. De dga had het grootste deel van de schuld aan de bv in box 3 in zijn aangifte opgenomen. Dat betekent dat voor de inspecteur de verschuldigde rente niet zichtbaar was in de aangifte. Daarbij komt dat het saldo van de lening behoorlijk schommelde. Dus de wijziging van het saldo van de lening kwam ook door andere oorzaken dan het bij- of afboeken van de rente. Verder zijn er volgens het hof ook geen feiten die de inspecteur aanleiding hadden moeten geven te twijfelen over de ingediende aangifte. Ook het beroep van de dga op dwaling wijst het hof af. De dga handelde in zijn hoedanigheid van debiteur van de vordering en in zijn hoedanigheid van bestuurder en enig certificaathouder van de bv. Hij moest zich bewust zijn geweest dat kwijtschelding niet zakelijk was.
Bron: Gerechtshof Den Haag 18 september 2019

Een huurwoning is geen verpleeginrichting en kan ook niet op één lijn worden gesteld met een ziekenhuis of andere inrichting waarin zorg wordt verstrekt. Huur van een woning vanwege chronische rugklachten kan dan ook niet tot aftrek van specifieke zorgkosten leiden.
Een vrouw leeft met haar drie kinderen gescheiden van haar partner. De partner woont in een huurwoning. Chronische rugklachten zijn de reden dat de partner niet met zijn gezin kan samenwonen. De vrouw verzorgt haar partner in de huurwoning en zo nodig brengt zij haar partner ook naar het ziekenhuis. In de aangifte inkomstenbelasting claimt zij aftrek van specifieke zorgkosten voor de betaalde huur en overige kosten van de woning. Het verblijf van de partner is volgens haar vergelijkbaar met verblijf in een ziekenhuis of andere inrichting waarin zorg wordt verleend. De inspecteur is het hier niet mee eens. In hoger beroep stelt de vrouw dat de partner door de chronische rugklachten genoodzaakt is elders te gaan wonen.
Het hof oordeelt dat de huurwoning niet is aan te merken als een verpleeginrichting in de strikte betekenis van het woord. Een dergelijke woning is ook niet op één lijn te stellen met een ziekenhuis of andere inrichting waarin zorg wordt verleend zoals bedoeld in de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten. Ook is de door de vrouw geboden verzorging en begeleiding van haar partner niet van medische aard. Aftrek van specifieke zorgkosten voor de betaalde huur en overige kosten van de huurwoning is dus niet mogelijk.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden 17-09-2019

MKB-Nederland en VNO-NCW hebben een meldpunt ingesteld voor ondernemers die in de problemen komen door de stikstofuitspraak. De meldingen moeten resulteren in een zwartboek voor de overheid.
De ondernemersorganisaties vinden dat schade zoals door de stikstofuitspraak niet tot het normale ondernemersrisico kunnen worden gerekend; ondernemers moeten hiervoor worden gecompenseerd. Door de zogenoemde PAS-uitspraak van de Raad van State dreigen miljarden aan investeringen niet door te gaan. Ondernemers kunnen via het mailadres stikstof@vnoncw-mkb.nl aan de ondernemersorganisaties melding doen indien zij door de stikstofuitspraak zijn getroffen. De ondernemersorganisaties onderzoeken ook de mogelijkheid tot juridische stappen tegen de staat om de vergunningverlening uit het slop te trekken én hoe individuele bedrijven kunnen worden gecompenseerd.
Sinds de uitspraak op 29 mei 2019 zijn al duizenden projecten en initiatieven in de problemen gebracht. MKB-Nederland en VNO-NCW hebben een Taskforce STIKSTOF opgericht, die zoekt naar oplossingen en informatie verschaft.
Bron: MKB-Nederland 13-09-2019