Compromis voor bijtelling privégebruik zieke dga

Hof Den Haag had eerder in deze zaak geoordeeld dat de auto weliswaar aan de dga ter beschikking was gesteld, maar dat voor een bijtelling privégebruik geen grond was omdat de auto vanwege de inrichting (het betrof een loodgietersbedrijf) eigenlijk niet voor privédoeleinden was te gebruiken en omdat de sleutels na sluitingstijd in de sleutelkast van het bedrijf werden opgeborgen en de auto ‘s avonds voor het bedrijf stond geparkeerd. Verder had het hof ook acht geslagen op de verklaring dat een ernstige ziekte het de dga vrijwel onmogelijk maakte auto te rijden en op de omstandigheid dat de dga privé over een andere auto beschikte.
Volgens de Hoge Raad had Hof Den Haag met deze argumenten niet tot het oordeel mogen komen dat de bijtelling achterwege mocht blijven. De bijtelling privégebruik moet worden toegepast indien een auto ook voor privédoeleinden ter beschikking is gesteld. Een auto wordt geacht voor privédoeleinden ter beschikking te zijn gesteld, tenzij blijkt dat de auto op jaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privédoeleinden wordt gebruikt.
Door Hof Amsterdam moest worden onderzocht of de dga overtuigend heeft aangetoond dat de auto op jaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privédoeleinden werd gebruikt. Op de zitting hebben de partijen ten aanzien van deze vraag een compromis bereikt waardoor de naheffingsaanslagen LB 2008 en LB 2009 worden vernietigd, de naheffingsaanslag LB 2010 wordt verminderd en de naheffingsaanslag LB 2011 in stand blijft. Ook de boetebeschikkingen worden vernietigd. De heffings- en invorderingsrente en de proceskostenvergoeding worden overeenkomstig de wet- en regelgeving vastgesteld.
Bron: Hof Amsterdam 9-02-2017

Afdrachtvermindering onderwijs voor maatwerkopleiding

Een detacheringsbureau laat in de jaren 2011-2013 diverse medewerkers een éénjarig maatwerkopleidingstraject volgen. Het opleidingstraject bestond uit twee deelkwalificaties van de in het Centraal Register Beroepsonderwijs (crebo) opgenomen opleiding Bedrijfsadministratief medewerker, mbo niveau 2, te weten de deelkwalificaties geautomatiseerde informatievoorziening-gebruik 2 en tekstverwerken 2.
De volledige opleiding Bedrijfsadministratief medewerker, mbo niveau 2 betreft een driejarige opleiding die bestaat uit vijftien deelkwalificaties, waarvan negen – waaronder de deelkwalificatie geautomatiseerde informatievoorziening-gebruik 2 – verplicht zijn. Voor vijf – waaronder de deelkwalificatie tekstverwerken 2 – is er een keuze en één is vrij. Het aantal studiebelastingsuren van deze beroepsopleiding bedraagt in totaal 4.800 uur (1.600 uur per jaar). Het aantal studiebelastingsuren van de door de werknemers gevolgde deelkwalificaties bedraagt in totaal 455 uur voor één jaar.
Het detacheringsbureau claimt in de genoemde jaren afdrachtvermindering onderwijs. Voor de rechtbank is in geschil of de claim terecht is.
Volgens de inspecteur kan afdrachtvermindering onderwijs alleen worden geclaimd in het geval de volledige beroepspraktijkvorming van een beroepsopleiding wordt gevolgd. In een eerdere uitspraak heeft de Hoge Raad geoordeeld dat voor het kunnen claimen van afdrachtvermindering niet is vereist dat de werknemer een (volledige) beroepsopleiding volgt. Hetgeen de werknemer moet volgen is de beroepspraktijkvorming die als zodanig deel uitmaakt van de beroepsbegeleidende leerweg van een van de beroepsopleidingen die in voornoemde bepaling worden aangeduid. Naar het oordeel van de rechtbank gaat dit niet verder dan dat ten minste beroepspraktijkvorming moet zijn gevolgd die deel uitmaakt van een opleiding van de beroepsbegeleidende leerweg die ook overigens valt binnen de voorwaarden die de Wet educatie beroepsonderwijs stelt. Niet in geschil is dat de werknemers binnen een maatwerkopleidingstraject de onderhavige deelkwalificaties hebben gevolgd en dat zij ter zake van deze deelkwalificaties beroepspraktijkvorming hebben gevolgd. Nu het detacheringsbureau voorts onweersproken heeft gesteld dat de onderhavige deelkwalificaties voor tenminste 60% uit beroepspraktijkvorming bestaan en de inspecteur daarnaar geen (nader) onderzoek heeft verricht, heeft het detacheringsbureau voor de onderhavige tijdvakken recht op toepassing van de afdrachtvermindering.
Bron: Rb. Den Haag 30-01-2017

Minder baanverlies bij flexwerkers

In 2016 nam het aantal werklozen af met 76.000. Van de 538.000 werklozen in 2016 hadden 164.000 personen een jaar eerder nog betaald werk. In 2015 ging het nog om 200.000 mensen die hun werk verloren. Het aantal mensen dat in twee achtereenvolgende jaren werkloos was, daalde ook: van 227.000 in 2015 naar 201.000 in 2016.
Bij werknemers met een flexibele arbeidsrelatie daalde het aantal mensen dat werkloos werd het sterkst. In 2016 werden 93.000 mensen (4,6%) werkloos na een flexibele arbeidsrelatie. Een jaar eerder was dat nog 6,1%. Het aantal flexwerkers neemt wel nog steeds toe omdat de instroom in flexibele banen groter is dan de uitstroom.
Ook bij mensen met een vast dienstverband nam het percentage baanverliezers af, van 1,5% naar 1,3%, ofwel 63.000 personen. Bij zelfstandigen nam het percentage dat een jaar later geen werk meer had en op zoek was naar een baan niet verder af. Met 0,6% is dat wel het laagste percentage van alle werkenden.
Het percentage werkenden dat een jaar later werkloos is, daalt in vrijwel alle beroepsklassen. De grootste daling over de laatste twee jaren zat bij de technische beroepen. Daarnaast was de daling naar verhouding sterk bij commerciële en dienstverlenende beroepen. Dit zijn twee beroepsklassen met een hoog percentage flexwerkers. In transport- en logistieke beroepen is het percentage baanverliezers gemiddeld over 2015 en 2016 het grootst.
Bron: CBS 16-02-2017

Tweede Kamer stemt in met Wet tegen lange betaaltermijnen

Voor grote ondernemingen geldt nu al een betaaltermijn van maximaal zestig dagen. Daar kunnen partijen echter onderuit indien ze dat nadrukkelijk overeenkomen. Kleine leveranciers zouden zich daartoe vaak gedwongen voelen. Volgens het Kamerlid Agnes Mulder (CDA), samen met Mei Li Vos (PvdA) indiener van het wetsvoorstel, hanteren bepaalde grootbedrijven echter structureel betaaltermijnen van negentig dagen en soms wel van honderdtwintig dagen. Er is volgens haar sprake van machtsmisbruik.
De initiatiefnemers zijn tot indiening van het wetsvoorstel overgegaan omdat de regering de motie Ronnes (CDA) en Vermue (PvdA) niet heeft uitgevoerd. In die motie werd de regering gevraagd om voor 1 juni 2016 met een wetsvoorstel te komen waarin wordt geregeld dat een wettelijke handelsrente gaat gelden bij een betaaltermijn langer dan 60 dagen en dat op een passende manier afdwingbaar te maken. Het nu door de Tweede Kamer aangenomen wetsvoorstel is een verdere uitwerking van de Europese richtlijn late betalingen (2011/7/EU). Het wetsvoorstel maakt gebruik van de mogelijkheid die de richtlijn biedt om op nationaal niveau de wet aan te scherpen.
Volgens Mulder zit de winst van het voorstel erin dat er geen uitzonderingen meer mogelijk zijn. Onder de huidige wetgeving moet een kleine leverancier aantonen of het kennelijk onbillijk is, met het nu aangenomen wetsvoorstel is dat niet meer het geval . En als een groot bedrijf de termijn van zestig dagen overschrijdt, gaat die termijn automatisch terug naar dertig dagen. Vervolgens treedt er een wettelijke rente in werking.
Maar ook onder de nieuwe wet moeten kleine leveranciers nog altijd naar de rechter stappen om hun gelijk af te dwingen als grote bedrijven toch over de schreef gaan. Volgens Kamerlid Sharon Gesthuizen (SP) is vaak de kern van het probleem dat ondernemers de hand die hen voedt, de betalende afnemer van hun product of dienst, niet bijten.
Het wetsvoorstel ligt nu voor behandeling bij de Eerste Kamer.
Bron: SC Online 15-02-32017

Eigen bijdrage geen negatief loon

De werknemer kreeg een aanmerkelijk duurdere auto ter beschikking gesteld dan de leaseregeling van de werkgever toeliet. Het eerste jaar werd een eigen bijdrage van ruim € 8500 ingehouden op zijn startbonus. Ter compensatie was die bonus wel verhoogd. Bijtelling was niet aan de orde; een verklaring geen privégebruik was afgegeven. In zijn aangifte IB over 2010 neemt de werknemer de bijdrage voor de auto als negatief loon in aanmerking, maar de inspecteur corrigeert die aangifte.
De man stelt uitsluitend in het belang van zijn functie een auto een auto te rijden die duurder is dan de werkgever normaal op basis van het leaseplan ter beschikking kan stellen. Volgens de inspecteur kan echter geen sprake zijn van negatief loon.
Zowel de rechtbank als het hof stellen de man in het ongelijk. Onder verwijzing naar twee arresten van de Hoge Raad uit 1997 oordeelt het hof dat de bijdragen die een werknemer aan zijn werkgever betaalt als bijdrage in de kosten van een ter beschikking gestelde auto, behoudens bijzondere omstandigheden, niet hun grond vinden in de dienstbetrekking zodat geen sprake is van negatief loon. Dit is alleen anders wanneer de werknemer zich jegens de werkgever niet kon onttrekken aan het aanvaarden van de ter beschikking gestelde auto. Het was aan de werknemer om dit aannemelijk te maken. Daarin was de werknemer niet geslaagd. Hij gaf weliswaar aan dat de bonus verhoogd is in verband met de terbeschikkingstelling van een duurdere auto, maar niet is aangegeven of hij zich aan de terbeschikkingstelling van de duurdere auto en de bijbetaling had kunnen onttrekken.
Het cassatieberoep is door de Hoge Raad zonder nadere motivering ongegrond verklaard (art. 81 Wet RO).
Bron: HR 10-02-2017; Hof Den Haag 6-04-2016